Feeling ko lang Talaga

kasi lagi mong sinasabi na magsusulat ako ng magsusulat..

ganito un.

galit ka.

nagalit ka, kasi ung effort mo, tingin ng iba basura...

elitista ba ako?

namimili ba ng mambabasa ang mga gawa ko?

kung ganun, namimili ang pagkatao ko ng mga taong makakaintindi sa nararamdaman niya.
sabi mo kasi, comment ko ang tinitira mo, pero nang sabihin mong elitista ang gawa ko, pagkatao ko na rin ang tinira mo.

siguro nga unfair ako nang ibigay ko ang comment na un, knowing na first ever mo un. wala namang maganda ang nagsimula sa maganda na kaagad eh..

sa tingin mo ba, hindi ako na-aano kapag sinasabi niyong nakakalunod ang mga gawa ko?[migraine is fine]
at walang sense? [Clash, clash, bang bang]

wag mong ibunton sa akin ang naipon mong galit..
nainis ka na sa simulang comment pa lang...
napuno ka lang sa sinabi ko..

parang sinabi na, ‘o ayan, pinabigyan kong basahin yang basura mong tula for the sake na masabi kong nabasa ko to’,

hindi ba ganyan ka rin kapag may ipinapabasa akong work ko sayo?
hindi basura pero, ewan, baka basura naman talaga. pinagtyatyagaan mo lang na tapusin para masabi mong nabasa mo, at masabi kong "uy, may nakapagbasa rin"

pero minsan, aminado ako, wala talaga akong balak ipaintindi ang gawa ko. minsan lang kapag masyadon revealing ang message nun.. kaya pinipilit kong i-obscure ang gawa ako. kapag ginagawa ko un, ai, mababaw pa, laliman pa natin...hanggang sa pati ako, nahihirapan ng intindihin un.

o diba, pati ako, nahihirapan sa ilang gawa ko.
so dun sa tanong mo, kung ilan ba talaga nakakagets ng mga gawa ko, ang sagot, wala.

hindi ko intensyong gumawa ng standards of knowledge. wala akong ganung balak..

alam mo ba na dream ko. na masama sa hs english curiculum ang poems ko para iscrutinize at idissect ng mga estudyante?
pero malabo na un kasi aun nga, lagi niyong sinasabi na hindi madaling/masyang iappreciate ang mga gawa ko..

oo, nakakalunod...
pasensya naman.

pero alam mo ba ang sikreto lang sa ganyang problema?
oo, at sinabi ko na binasa ko lang siya para matapos na... sinabi niya na hindi ganoon kaganda...
pero kung ikaw mismo ang magsasabing basura ang gawa mo, wala ng pag-asa babango pa ang pagkatao niyan...

si clash clash bang bang... nagets ko na siya...
weird talaga kasi nung una, ang weird niya talaga, kayo rin nagsabi na pangit siya..
tapos, nung binasa ko uli siya after ilang araw.. i've found something extraoridinary about it na sa iba, dull lang...

nasa perspective naman yan eh..
first work mo yan as a poet kaya dapat maging proud ka...hindi man ganun kaganda rvws nila, hindi mo dapat ikahiya kasi inspired yan at reflection ng pagkatao mo...

oo, nabulag ako nung pinili ako ni mam vera para lumaban sa up bannuar.
feeling ko talaga, im so good to represent the school. pero natalo ako. hindi ko tuloy masabi sa sarili ko na marunong akong magsulat..feeling ko ang pangit pangit niya, masakit kasi for me, habang ginagawa ko siya, natutuwa ako, may story, may something, tas hindi ako nanalo. hindi ko talaga siya pinansin for the rest ov my hs life. kasi wala ding comment sakin si vera, kaya feeling ko nadisappoint ko siya ng bigtym. sakit nun. until nirewrite ko siya at binasa.

ok.so walang connect.wala akong karapatang mag-advice kasi hindi naman ako ganung kagaling...
wag mong sisihin yang inspirasyon mo, at wag mo rin syang tatalikuran kapag kumatok uli siya sa buhay mo, dahil hindi lahat ng manunulat nabibigyan ng inspirasyon sa bawat oras na gusto nila

Kung Paano Ginagawang Conyo ng Blogging Ang Isang Tulad Ko

isang pagpapaliwanag sa kung bakit ako nag-eenglish..

sa mga nakakaalam ng aking highschool background, walang halong pagyayabang, nguni't isa ako sa mga kinikilalang manunulat sa ingles sa aming batch. hindi ko sinasabing ako ay magaling dahil kung inyong matatandaan, wala akong sariling estilo sa pagsulat at tanging ang estilo ng mga manunulat na nababasa koa ang aking nagagamit. Matatas akong magsalita noon ng tagalog, at madaling natuto ng basic ilokano, habang lumalawak naman ang aking bokabularyo sa ingles. aminado akong hindi ako kagalingan magsalita ng inggles dahil madalas nauutal ako't hindi kayang sabayan ng akign bibig ang takbo ng aking utak.

simula ng aking tertiary education, ganoon pa rin naman ang aking gawi. english writer, at tagalog speaker. nito lamang semestre ako naging "english speaker". ok lang naman sa akin iyon dahil sa tingin ko ay nadedevelop na rin ang aking english skills. nguni't dahil ito ay binabansagang conyo style, at ako raw ay unti-unti nang nagiging conyo, nais ko lamang ipahiwatig ang aking hinala sa kung bakit nangyayari sa akin ito.

dahil sa kom na nirequire kaming gumawa ng blog sa tagalog, kaya mas madalas na sa tagalog na ako gumagawa ng mga sulatin. hindi na rin ako masyadong makagawa ng english articles na kalinya ng dati kong mga sulatin. aking nahihinuha na dahil dito, kung kaya ako nageenglish sa aking salita. pinipilit ng aking utak na ilabas ang kanyang english skills sa kahit anong secondary option. noong highschool, dahil hindi naman kailangan mag-english kaya primary option ko ang pagtagalog thus my english skills were channeled into writing. ngaun naman, dahil tagalog ang nirequire na gamiting lengguahe sa blog, kaya ang aking english phrases and words ay lumalabas sa aking bibig.

nakakasunod ba?
kunghindi, e di mabuti....

hindi ako conyo, dahil kung ibabase sa standardiya na pagiging conyo, dapat ay isa kang mayaman, maganda, elite o habulin ng money-clad suitors from all age brackets, at siyempre de tatak ang mga damit...

hindi ako mayaman.
hindi ako maganda..
lalong hindi ako isang elite
o habulin na maperang dyowa-to-be.

kung pwede lang sana.
ahahaha-aha-ahaha

Lablayp Naman Tayo

ayokong isipin na attracted ako sa isang nilalang dahil materially-gifted siya.....

well, dahil wala na akong kontak [almost] sa aking elementary "friends for the meantime", at wala akong friends outside the sphere of my schooling, lahat ng friends ko ay with brains. kadalasan buong brain, ung iba naman, either left or right ung nadevelop, ung iba, pure sentimental things lang ang alam o ung second brain lang nadevelop [like uhm hypothalamus, pons, ekek]. ahaha. joke lang. ang lame. pero really, lahat sila intellectually gifted, given that they're either from pisay, or nakilala ko lang sila sa block ko.

Ung mga batchmates ko sa IRC, well, kilala ko sila, alam ko ang kanilang pag-uugali, pero dahil knowledge is a relative thing [at tama ba ako?] no truth value, alam ko base sa pagkakaalam ko. at dahil 31 lang kami, at nabuhay ako for two years hoping for my own Mr Darcy, limited lang ang choices ko for that matter. e di siyempre, doon na ako kay ganito, may brains na nga, may bling pa. ....Mr darcy soon drew the attention of the room by his fine, tall person, handsome features, noble mien... gentleman, true friend...blahblah...reserved, pero nonetheless amiable.

back to the course...
baka malaman niyo, sugurin niu pa ako...
alam kong marami rin nahumaling kay ganito..
maraming ring nangarap..
pero, [defMech]
hindi siya ang ginusto ko kundi ung image na nakikita ko.

ayokong isipin na dahil sa materyal na bagay, nahuhumaling ako sa isang tao.

may narenew, may natabunan, renew ulit.....

akala ko tapos na ako dun. na na-outgrew ko na ung childish affection for an image na tinatry kong ipatch kay french cappuccino. alam ko ang potensyal niyang maging isang ~woot! hearththrob, pain-in-the-ass papable in all sort ov way...matalino, mabait[?], talentado, and ov course, may looks [potential]. tinatry ko, pramis, ishape siya, to no avail, as in walang effect... kaya nagmove-on ako..

akala ko.

pinupuna ko na siya, nakikita ko ung mga bagay na hindi ko nakita dati nung minomolde ko pa, hanggang sa nagkakaroon na ako ng disgust sa kanya. hindi ako disgusted na naging prospect ko siya dahil, hallerr, sino ba naman tatanggi sa isang hardcore relationship na nag-ugat pa sa age ov innocence db? almost child-hood sweethearts, kahit hindi na kami ganoon ka child-looking individuals....
napunta na lang attention ko uli sa mga libro, coffee, music, sa cars, sa Audi, kay Jason Statham, hanggang sa..

wushoo!
ayun, may bling na siya, bumalik uli ung urge to shape him, ung images of kids na [hopefully walang mamamana sakin na physical attributes, at tanging mindpower lang ang maibabahagi ko sa kanyang genetic make-up, ] kamukha niya..o di ba, ang gaga, kebata-bata ko pa, wala pa nga akong boobs, anak na kagad iniisip ko.. anyways. aun, may bling bling na siya, mayabang uli ang dating niya sakin, mayabang na silent pero may sense, blahblah,[d ako pwede mabgay ng hints baka ipako niya ako sa krus] tas aun. narenew siya. oi jed! iba ito dun sa narenew sa philam ha!!! iba...

ayoko nang lagyan pa ng deeper meaning ang ganitong bagay dahil it's ov no value to me, kasi hindi na ako naniniwala sa romantic love, love oo, between family members, between friends, between a group sharing the same affliction, pero love between gender-defined people? no. i dont think so. it's either lust or, for some other reason i could easily fight them off.. katulad ng for company's sake, for financial security....blahblah..

mawawala din ito. mageexpire din ito, at hindi ko alam kung marerenew pa siya o hopefully, matubos ko na... hindi ko rin alam dahil una, hindi niya ako nakikita in that sort ov light [kahit itapat mo pa siya doon kasi wala talaga for him..*sob] pangalawa, hindi ko rin alam kung handa ba ako.. oo nga't pinapangarap ko rin magkaroon ng isang korean-like love wit all that gooey eyes, piano accompaniment falling leaves snowfall, blue sky like there's no tomorrow... pero more than that, kaya ko bang iharap sarili ko barenaked sa kanya? don't get me wrong, ang ibig ko lang sabihn. kaya ko ba ng complete transparency, walang lihim, walang inhibisyon? pangatlo, at ito ay sure ako, sa lahat ng katanungan ko regarding this, sure ako na ang lahat ng kasagutan,kahit na nakaharap na sa akin, hindi ko pa rin paniniwalaan dahil nabubuhay pa rin ako sa imahe na nilkha ko sa aking utak. at finally, connected to number 3, dahil hindi ko alam kung ang ginugusto ko ay si french capppuccino mismo o ang kanyang bling, o ang potentials niyang nakikita ko, kung mawala ang kanyang bling, kun tuluyan ng maglaho ang potensyal niya, may koneksyon pa ba ako sa kanya?


================
siguro, kailangan ko ng bitawan ang ideya na pagmamay-ari ko siya. dahil jan nag-uugat lahat ng problema. kelam ko ba kung hindi niya ako makita sa ganung light? hindi siya sa akin kaya dapat hindi ako nahehurt...tae. gacheesy. anyway.

ikaw..wag kang feeler ha. baka isipin mo nanaman na ikaw ito. kebs ko sayo? kekeloggin muna ako ng bonggang bongga bago ako mahulog sayo...
ahaha


***kung gaano kadaling marenew, ganoon din kadaling maexpire.
buti pa si philam-renewed, purely crush lang...

Para Sa Umangkin Ng Pagiging FFC Niya.

sa blog mong "silence", hindi man angkop ang reaksyon ko, ngunit kahit anong pagpigil, ay natatawa ako.

ilang bagay kung bakit ako natatawa....

Sa mga okasyong tama ako, hindi ko mapigilang ulit ulitin sa utak ko ang mga pangyayari, minsan lumalabas na rin ito sa bibig ko dahil punong puno na ng kayabangan ang utak ko.

believe me, ilang beses na rin iyang nangyari sa akin. kahit ayoko ng isipin pa, laging nariyan at umuulit ang mga eksenang hindi nagjive ang ating mga ideya. ang pagkakaiba nga lang, nakikita ko iyon sa aking paningin, sa aking sariling contact lens, kaya hindi ko maipipilit sa kahit na sino man na ang opinyon ko ang tama.ang tanging konsolasyon ko sa isang dilemang walang katapusan ay ang kaalamang sa pananaw ko, tama ako.

Para sa isa, alam kong madaming beses na kitang na offend,
aware ko, pero mas masakit ang mga ginagawa mo sakin.

para sa akin iyan, alam ko. the thing is, para sa akin, ganyan din ang nararamdaman ko. naooffend kita sa tuwing i take offense from your doings without you understanding the situation. ipagpalagay natin na ikaw nga si FFC, ano ang panghuling reason kung bakit FFC ka? the SHUT UP issue. so hindi mo naiintindihan kung bakit ako naoffend, bakit ko nga ba hindi ipinaintindi sa iyo? dahil, noong nakaraan, shinut up mo ako.

Para sa inyong dalawa , akala niyo kayo lang ang may
karapatang magalit.

kailan kita pinigilang magalit? kung sakali man na ang reaksyon namin ang pumipigil sa iyong magalit,saludo ako sa iyo dahil mas iniintindi mo pa ang damdamin ko [ayokong magsalita para saaming dalawa] kaysa ibsan ang galit na nararamdaman mo. walang halong sarkasmo, saludo ako. i've taken u less than what you are worth for. Pero hindi ba, jan rin nagmumula ang plastikismo ng relasyon nating magkaibigan? sa aspetong ito, dahil aminado akong lagi akong nagagalit, hindi ba't mas maganda iyon kesa ipunin ito hanggat sa hindi na kayanin ng sarili mo?

hindi niyo iniintindi ang mga
gusto ko talagang sabihin. At ang ending? ako, umiiyak sa
kalooblooban ko.

linya ko dapat ito.

Iba ang tingin niyo sa akin, sa isa na akala ko ay tunay kong
kaibigan, friend lang pala ako for convenienve,

natouch ako. pramis...............nagdadalawang isip tuloy ako sa ideya ng detachment.
naiiyak tuloy ako kung itinuturing mo na rin akong FFC mo.
ouch, masakit pala kapag ang itinuring mong isang real friend, ay FFC lang ang tingin sa iyo. masyado akong nagdwell sa ideyang nabigyan ko ng turing ang isang newly-found category na hindi ko iniitindi ang magiging epekto nito sa kalooban ng ilan, sila man si FFC o hindi.

Lagi niyo akong iniinsulto, ako rin lagi ko kayong iniinsulto,
pero dalawa kayo, mag isa lang ako, feeling ko lagi akong
talo.

ano ba ang nauna? ang manok o ang itlog? same thing, alin ang nauna, ang pang-iinsulto ko sa iyo, o ang pang-iinsulto mo sa akin? feeling ko lagi akong talo, linya ko rin iyon.

Kung may sabihin akong ayaw niyo, nagwawalkout kayo, hindi
niyo ko pinapansin, pero kung jinujudge niyo ako, pinipilit kong
hindi mapaiyak para lang walang masira na relationship.

alin ang mas nanaisin mo, verbal dispute na lahat tayo masasaktan, magbibitaw ng salita na dala ng emosyon at magiging dahilan ng malalim na argumento, o ang pagwalkout, magpalamig na ulo at hayaan na gumawa ng desisyon na hindi nabubulag ng malisosyong emosyon? literal man siguro ang pangiintindi ko dito, pero kailan nakasira ng relasyon ang luha?

pagiging bobo ko,

i've always seen you as the smart one and i being the ridiculously stupid kid in the bunch.

alam kong gaganti ka, alam kong matatalo ako,
alam kong hIndi ka agree sa mga sinasabi ko dito, alam kong
hindi kayo matutuwa, wala akong magagawa, dumating na
ang oras para magsalita ang emosyon ko …

sinabi kong mga bagay na ikintatatawa ko lang ang sasabihin ko, kung makita mo man ito bilang "paghihiganti" wala na akong magagawa. hindi ko intensyong makipagkompetensya sa iyo. hindi ako naglalabas ng emosyon para ipanlaban sa iyo. nagsusulat ako bilang outlet ng emosyon ko, tulad ng ginawa mo rito

nais kitang yakapin, nais kong humingi ng patawad sa lahat, dahil i know the feeling. pero dahil ayaw mo ng physical intimacy even as a friend, hindi ko gagawin iyon. i dont think its possible that we would ever get to the core of this problem, i dont think its possible even we'd still clear up each other's status of a friend. you've created a facade so convincing that i've never taken into consideration your feelings. napakainward ng approach ko.

and maybe, the reason why we are having all these is the fact that you fail to reach the standards of a real friend ive set for you, and vice versa. the reason of relationship failures, we always try to shape the other in a relationship and we get frustrated when plans dont happen as we want them to be.

Dahek!

i didn't know what happened in my damn head, one moment, i was staring at this "thing" and i thought, i don't like the way the "thing" is arranged, and then, bam! i moved it!

you can never relate to this. you weren't there when it occured, thank god, there'll be less people to tease me.

Things You Must Know About Me, but Should Not

ilang trival facts tungkol sa akin [as of the present situation] na maaaring makatulong sa inyong pang-iintindi sa aking pagkatao.

AYOKO NG SORRY. Hindi naman sa hindi ako naniniwala sa kapangyarihan nun, pero ayoko lang na lagi na lang siyang ginagamit hanggang sa nawawala na ung talagang meaning nito. Naniniwala ako na pag nagSORRY ka, hindi mo na iyon uulitin, alam mo ang dahilan na nagSorry ka, tanggap mo na ikaw ang may kasalanan at ramdam mo sa sarili mo na nagsosorry ka nga. hindi ko rin tinatanggap ang Sorry mula sa mga nagkasala sa akin dahil usually, ang Sorry ay kanilang ginagamit bilang balakid sa totoong pag-unawa sa totoong insidente. ung para bang, "sorry na, bati na tayo" pero wala naman talagang closure ung problem. parang sugat na nilagyan lang ng band aid, magheheal nga pero meron pa ring peklat.

MagsoSORRY lang ako sa sitwasyong nasabi ko na ang lahat at hindi pa rin ako napatawad at malalaman niyang hindi ko na tlaga uulitin ang naging kasalanan ko, na nasasaktan ako dahil sa hidwaan na meron kami, na talagang totoo ang paghingi ko ng patawad, dahil sa puntong iyon ko lang talagang sasabihin ang sagradong salita.


KAPAG SINABI KO NA ANG SIDE KO, WALA NA SA AKIN ANG NANGYARI. ayun, ayoko kasing maging grudge holder. hindi ako makapagfocus dahil kapg may tinatago akong sama ng loob, most ov the time, iyon lang ang iniisip ko, gumagawa ako ng play sa utak ko na kung saan sinasabi ko sa kinaiinisan ko ang gusto kong sabihin. tas lalo lang ako mafufrustrate dahil alam ko namang hindi mangyayari iyon. sabihin niyo mang taklesa ako, at least kapag sinabi ko ang isang bagay na ikakainit ng pwet niu, hindi na kayo mag-aalala na may galit ako sa inyo. kapag sinabi ko ng dertsahan, asahan niyo na mawawala [ o kahit not totally, basta!] ang grudge na naiipon. magdusa kayo kapag hindi ko nasabi dahil mas matatas dila ko kapag nangyari un. sisiraan ko kayo, paparinggan, kakalap ng tsismis tas ikakalat sa lahat, tas imomock kayo, tas nasa wanted list kayo ng mga nilalang sa mundo na pasasabugin ko ang bungo, itatapon kayo sa galaxy, ibebenta kong sex slave sa mga porenjer....ilulubog sa asido, tatanggalan ng kuko, lalagyan ng asin ang mata, tas bubunutan ng lahat ng ngipin in one day walang anestisiya. [mamili na lang kayo, -coffee rush-]


ang left ay right, ang sa taas ay nasa ibaba. ewan ko ba pero may problem talaga ako sa left and right, right and wrong, at up and down. ang alam ko, ang Canada at korea ay nasa ibaba ng equator, at ang greece, singapore ay nasa itaas. ang Mercuru drug so ROB ermita, akala ko nasa right kung galing ka ng Faura wing, tas nasa left pala. tas sa True or False at nasa hula mode ako, mali lagi ang napipili kong sagot.

Ayokong matulog ng before 12 pag nasa bahay ako. sagrado ang 12-5am para sa akin. dahil sa mga oras na iyon ako lang ang gising.ako lang ang gumagalaw ako lang buhay. akin ang oras, ako ang hari. dahil kadalasan may problema ako sa pokus, mas madaling maging productive sa mga ganitong oras dahil walang mga kaluskus ng kahit anong nilalang mapainsekto man o tao. pag natulog kasi ako ng mas maaga sa 12, pakiramdam ko ay nakapagsayang ako ng oras, may mga ideyang nasayang at may mga realisasyong hindi nagawa.

mAHILIG AKO SA ICED COFFEE!

MAY DALAWANG RASON PARA AKO TUMAHIMIK. una ay kung nasa deep thinking mode ako. ito ung mga moments na nais ko lang pag-isipan ang aking sarili ang buhay, ang pagpasa ng no honking of bus horns beyond C pitch, o kung anu mang dumaang topic sa akin. pangalawa ay kung ayoko sa present company ko. kung naiinis ako sa kanila o talagang indifferent lang ako sa mga pinaggagagawa nila, madali lang naman malaman kung alin sa dlawa ang rason ko kung tahimik ako. kung una, kapag kinausap ako, cheerful ako, kung pangalawa, blank, sasagutin ko lang ang itinanung mo. kung una, nakatingin ako sa malayo, kung 2nd, nagbabasa o kaya nagsusulat.

HINDI AKO EXPRESSIVE SA AKING MUSHY EMOTIONS. kung importante ka sa akin, malalaman mo iyon kasi lagi akong magpaparamdam. hindi ako nagaa-I-love-you sa parehong dahilan na ayokong nagsosorry. tas [alam kong it is a weakness] ayokong nagpapakita ng mga soft emotions dahil katulad ni Okonkwo, kahinaan iyon sa akin. a form of submission.

Madali akong maoffend. ijudge mo ako prematurely, gumawa ka ng sarili mong judgment not considering my side, pag-usapan niyo ako behind my back, talikuran ako, ipakita na im not worthy of asking, of giving suggestions, or any form of any proposition and ipakita na intelectually damaged ang challenged ako, mapupunta na ako sa grudge mode o silent-number-two-reason mode. naooffend din ako kapag hindi ako pinapatapos magsalita dahil for me its a form ov lack of appreciation and respect. [all i need is a bit of those]

Gusto kong naiinjure.

Prone to making irrational Disgust.

AYOKONG BUMIBIYAHE MAG-ISA TATAY ko. out ov proportion kasi dapat na si Deh ko ang matakot with me being a girl in the big city. Pero hindi ko lang talaga maiwasan na mag-alala na kapag nagkita kami sa Rob e un na ung huli, na kapag umalis na siya, may masamang mangyayari. Magkaugali kami ng tatay ko, in ways na hindi ko inaakala. tahimik lang kapag hindi kumportable, pero mabagsik magalit. Although aanga-anga siya sa showbiz, at current events [actually indifferent lang ata siya] [haler, lumaki po kasi silang magkakapatid na walang TV] mas experienced naman siya sa ibang bagay. matagal na rin siyang nagpupunta ng Maynila, simula pa noong Kinder ako at lagi ko siyang kinukulit na isama ako at sinasabing hindi ako mawawala at kaya kong umuwi mag-isa [ahem, kinder lang ako niyan at halatang nagmamagaling, hindi ko nga alam pumunta sa skul eh]. wala rin naman siyang alzheimers o parkinsons or dementia kaya hindi siya mawawala. pero hindi ko pa rin tlaga maiwasan magworry to the point na gusto ko na lang siyang ihatid sa pupuntahan niya ihatid papuntang bus station at isecure na makakauwi siya sa bahay ng maayos. o di ba? parang nanay niya ako? hahaha. pero hindi niya alam un, ahahaha-aha-ahaha. baka ipaalbularyo niya ako pag nalaman niya.


tbc






************************
kay isa, "who am i to judge?"
tama nga naman, sino ba ako para magsabi na hindi sila bagay? na hindi sila pwede dahil may mga preconceived notions ako kung sino ang para kay sino?

pero ibalik ko lang..
sa mga panahong naging kritiko ka ng marami ng mga kalahok sa kung anu anong paligsahan, ng naglalahad ka ng mga damdamin ukol sa usaping wala ka naman talagang kinalaman dahil una, wala ka sa tamang kontinente o lugar, who are you to judge?

hindi ko alam kung noong banggitin mo ang "who am i to judge" ay nagbibiro ka, pero nevertheless naoffend ako. wala akong maibibigay na konkretong rason kung bakit ako naoffend pero nangyari na eh. kung sakali man, sana ay nakita mo pa rin akong nag-antay sa labas ng tindahan ng winowalk-outan kita. pero sa tingin ko ay hindi dahil hindi mo rin ako nilapitan.

Pasensyahan Na Lang Sa Matatalo

kung magyeyes ba ako, mapuprotektahan ko ba ang office of the student regent?

hindi ko alam kung ano ang mangyayari kung manalo ang no.

hindi ko rin alam kung tama ba ang mapipili kong desisyon.

mahirap pala talagang bumoto nang totohanan.

hindi ko rin alam kung bakit kailangan pang ikampanya ang yes para magyes ang mga botante.

bakit ang no, walang mga posters, walang mga text quotes, walang mga parapernalya, pero marami ang sumusuporta?

bakit ang yes, nagmumukhang desperadong kumuha ng boto?

hindi ko rin maintindihan kung bakit ipinapalabas na pag nagNo ka, e hindi mo na pinoprotektahan ang sr.

hindi ko rin maintindihan kung bakit parang ipinapalabas ng suporters ng yes, na gagaguhin ng admin ang mga estudyante.

hindi ko rin maintindihan ang prinsipyong ipinapahiwatig ng mga yes people. magyes na lang para matapos na at maharap na natin ang ibang "more pressing" problems? e paano ung internal problem ng osr mismo?

talaga bang kailangang idugtong ang isyung ito sa global financial crisis, at sa kung anu ano pang problema ng bansa para lang magyes ang tao?

yes ba talaga ang sagot?

no ba talaga ang solusyon?

ano ang pipiliin ko?

ano ang makakabuti para sa akin?

ano ang makakabuti para sa mga kapwa ko estudyante?

nakanino ang katotohanan?

alin ang magtatagumpay?



matagal tagal na rin ang isyung ito at ngayon ko lang nararamdaman ang totoong pressure nito.
nung una, walang kaseryosohang sinabi kong yes ako, sa pag-aakalang wala lang ito, isang bagay na walang koneksyon sakin, isang walang kuwentang botohan para sa isang opisinang hindi naman effective.

hindi ako politically active, hindi rin ako isang tibak, pero bilang estudyante, kailangan ko rin namang protektahan ang kaisaisang representative ko sa mga nakatataas. nais ko rin siyempre ng isang representative na presentable, dahil paano haharapin ng isang academically poor ang stress ng pagiging regent kung pati ang kanyang personal responsibilities bilang estudyante ay hindi niya kayang i handle? nais ko rin siyempreng makasama sa pagpili ng regent, nais ko ng makademokratikong seleksyon, at hindi lang ang iilan ilang konseho lamang.

hindi ako totally acquainted with the charter change sa mga batas ng unibersidad ngunit base sa aking nabasa, bakit iniisip pa rin na bobolahin tayo ng admin at sila na mismo ang maglalagay ng sr kung nakasaad naman sa batas na hindi ito maari?

ayon sa parehong forwarded email, kung sakali mang tama ang assumption ng yes na magkakaroon ng admin-appointed sr, papaanong magiging anti-student ang sr na ito kung siya ay isang ring estudyante? pera? threats? ganyan ba kababa ang tingin nila sa admin-appointed sr? ganyan ba talaga kababa ang admin?

naisipan ko ring mag NO, pabiro, dahil sabi ko, masyado nang sikat ang yes, no na lang para may boto ang no. tas naging,no na lang dahil ayoko kay CIelo and company [ung nag rtr samin na super hardcore persuasive na i think, he feels justified, e hindi naman klarong magpaliwanag], tas no kasi im against the majority.

overtime, at dahil papalapit na rin ang botohan, narinig ko na rin ang mga dahilan kung bakit ako kailangang mag no. narinig ko na rin ang mga advantages ng no, at nabura na rin ang aking mga preconcieved notions and prejudices about the no vote.

ang tanging natitira na lamang gawin ay magdesisyon. yes to have an sr, or no to have a better sr? yes to protect our sr from admin manipulations, or no to protect the sr from unsatisfying, incomplete and undemocratic selection process? yes or no?

desido na ako... ika nga ini ate erika, "this is my only chance to have a say, and i'll take my risk."

Lavarias, Alyssa Katrina G
2008-63028, BS PH, Blk 22
College of Public Health
University of the Philippines--Manila

Ikaw ba Ito?!

ito ay mula rin sa aking mga notepad files. paalala masasakit ang nakasaad dito lalo na kung sa tingin niyo ay kayo ang pinatatamaan ko. wala akong intensyong makapanakit, ninanais ko lamang makapglabas ng sama ng loob, maglabas ng mga hinanaing na walang pumipigil na dada ng mga nagsusulputang bunganga at mga kung anu mang pagtitibak sa aking mga ideya. tandaan na ang notepad files ay nabubuo bilang outlet ng aking catharsis.

sa mga oras na nabuo ko ang konsepto ng kung anu man nilalaman nito, iisang tao lamang ang nasa isipan ko, sabihin na nating siya ang inspirasyon, maging ang subject ng entry na ito.

matalino siya kaya limitado lang ang aking maaring gawing pandescribe sa kanya. baka sa talas ng isip niya, maisip niyang siya ang tinutukoy ko. buti na lang hindi lang siya ang matalinong kilala ko.

mayroon friends with benefits, pero iba ang konotasyon nun sa ibang tao, kaya hindi ko kami matawag na FWB kahit na ba may certain scholarly and non-scholarly [like financial-?- interpersonal and/or social] benefits akong natatanggap. Mas tama pa siguro na tawagin kaming FFC-- friends for Convenience. given a Choice, hindi ko siya pipiliing maging kaibigan, o hindi ako magbibigay ng effort na maging malapit kami. bakit?

simple lang. Hindi healthy ang presensya't pagkatao niya sa buhay ko.



real friends are supposed to be giving you reasons to be happy, and some spices at certain times. Pero iba kay FFC ko, instead of reasons to be jovial, he/she provides me reasons to be irritated, annoyed, frustrated and sad. naisip ko dati, baka ganyan lang talaga ung role niya sa buhay ko, ang ibigay ang mga negative emotions sa akin [parang wala na akong sapat na negativity sa buhay ko at bibigyan niya pa ako db?] pero kung maya't maya na lang na ganoon ang ginagawa niya, hindi ba nakakapanghina na?

hindi lang iyon ang mga rason kung bakit FFC lang siya para sa akin.

Hindi niya kayang umangkin ng pagkakamali. Ewan ko ba sa Defense Mechs niya, aangkinin niyang bahagya ang sisi, pero ipapasa niya sa'yo ang minsan mas malaking bahagi ng pagkakamali. kumbaga, aakuhin niya ang direktang rason ng insidente, pero ibabaling niya sa iyo ang pundasyon ng direktang rason, na parang ikaw pa ung talagang may kasalanan ng lahat dahil kung hindi dahil sa'yo hindi niya gagawin ung ginawa niya at hindi mangyayari ung insidente. Minsan, may point siya, minsan naman, out ov this world din naman na ang reasoning niya ..its downright insulting at nakakasawa at napakafrustrating. Minsan nga, inisip ko, kung hindi lang talaga matalas ang utak niya, malamang FFR ko na siya--Friends for Real.

HIndi siya marunong makinig, Mahilig siyang magsidetrack ng tao, and what makes it frustrating for me, pag ako nasa stage, gusto ako lang ung bida. ayoko ng scene stealer, kasi, hindi naman ako ganun. hinahayaan ko ang iba pag sila ang nagsasalita, kaya ayoko ng inaagawan ako ng atensiyon [although minsan, may problema lang talaga ako sa aking focus]. hindi ko na siguro kasalanan kung mismong presence ko pa lang e agaw atensyon na. ibang usapan na iyon. pero more than scene stealing, ang hindi ko talaga matanggap ay parang may problema lang talaga siya sa tenga, literally and metaphorically. parang may problema ang listening and comprehension skills niya. sinabi mo na nga ng minsan or twice, pero hindi pa rin niya magawan ng paraan para ayusin iyon. pag nakinig naman siya, parang iisipin mo pa kung nagets ba niya o pinamumukha niyang gets niya, o pasok tas labas lang nangyayari. in relation to reason number one, pag naisip niyang tama siya,[kahit not totally naman] iisipin niyang lahat ng sasabihin ko ay mali, lahat ng sasabihin ko ay pagsupport lang sa aking argument kahit ang sinasabi ko ay ang pagpinpoint sa tama at mali ng akin at ng sa kanya.

Hindi rin siya anjan kapag kailangan mo ng tulong o ng company. lagi siyang may kaakibat na excuse at halatang excuse lang iyon kaya mas lalong nakakafrustrate. bakit hindi na lang niya kayang sabihin ng diretsahan, db? hindi ko naman siya huhusgahan, hindi rin naman bababa ang tingin ko sa kanya. tapos kapag nariyan naman siya, parang ang laking utang na loob mo pa talaga sa kanya at isang napakalaking sakripisyo sa kanya dahil nabawasan ang oras niya sa pagpapatalas pang lalo ng kanyang isipan.

at eto ang malupit. alam mo ba kung gaano kasakit ang Shut Up? hindi man direktang ang pagsabi niya nun, still the intent is clear, the message cannot be thwarted. sinusubukan kong maging honest sa kanya, maging open sa mga nararamdaman ko, pero wala eh. pinatigil niya ako. hindi niya gustong marinig mga problema ko about her/him, hindi niya nais harapin iyon. in relation to reason number one, bka kasi alam niyang tama ako at wala na siyang argumento. ang hirap nun kasi, ung sinasabi kong problems, namumuo sa isip ko. parang toilet bowl na barado, at ang barado kahit pilitan mong iflush gamit ng tubig, ang kadalasang nagyayari umaapaw ito, at ang tanging paraan para ayusin ito ay tanggalin mismo ang bara. Mahirap, dahil paano ko naman tatanggalin ang bara sa sitwasyon ko ngayon? ang mahirap pa, dahil hindi ko na nasasabi sa kanya, hindi rin naayos, kaya lalong lumalala. ayokong maging grudge holder. dahil hindi ito healthy, hindi rin siya nakakatuwa. kaya FFC lang siya dahil pinipilit niya akong maging grudge holder.

kaya FFC lang siya dahil pinipilit niya akong maging FFC din niya.

naging FFR din siya, nung mga panahong bokal pa ako sa kanya. naging FFR din siya nung mga panahong hindi pa ganitong katalas ang isip niya.

pero dahil matalino na siya, nadevelop ang reasoning niya, nagkaroon ng deeper-than-the-literal ang pangiintindi niya, dahil ShinUT UP niya ako, FFC na lang siya.

hindi ko intensyong gawing flawless ang pagkatao ko, pero dahil wala na akong mapagsabihan, hindi ko na rin hahayaang kayong mangilan-ngilang reader ko n i-SHUT UP ako. Hindi ako ang pinakamatinong kaibigan. kinocorrupt ko ang mga utak ng nasasakupan ng aking presensiya, hindi ako nakakatawa, nakakahiya pa nga akong kasama, wala akong magandang inspirasyong maihahandog,mas madalas kesa hindi na wala ako sa tamang huwisyo at distorted superficially ang aking reasoning at perspective in life. wala akong naidudulot na good change sa mga nasasakupan ng aking presence...wala din akong maibibigay na rason para manatili kayo sa buhay ko.

hindi ko rin naman masisisi si FFC dahil sa katalinuhan niya. Anong magagawa ko kung matalino talaga ang gaga? kung sadyang magaling mambaluktut ng sitwasyon ang kumag?

sa mga makakabasa nito, kahit tanungin niyo ako kung sino si FFC, hindi ko kayo sasgutin dahil una, ayoko ng madagdagan pa ng FFC's ang buhay ko.

kay FFC, hindi ko alam kung mababasa mo ito, pero nafoforesee ko na ang reaksyon mo kung sakali mang mabasa mo ito at magets mong ikaw ito. Naririnig ko na ang mga maaari mong sabihin, nakikita ko na ang reaksyon maipapakita ng iyong pagmumukha. pero, kung sakali mang malaman mo talaga ito at ikagalit mo, ikafrustrate mo, hindi kita pipigilan kung pipiliing mong lumayo. Kung ano man ang magiging tugon mo dito, pipilitin kong hindi masaktan, [although imposible kasi may emo tendencies ako].

dahil ano ba talaga kita?

Friend For Convenience.

Natalusan Mu Ya?!

nen nadengel nen inak ya mampapanggalatok ak, imbaga to ya balbali kuno su aksent ko. tinepet ko nu akin, tan imbaga to ya singa ak slang.

natan ya mampapanggalatok ak jad blog ko, ninununot ko nu kapigan ak nakapansaritay diretsong panggalatok.

bimaleg ak na saritak et tagalog, angga ingles ta barbaryotik iray yayak. balet nu pampapasnukan da ak, panggalatok su gamit da. ag ko nanunot nu panuk atalusan su ibabaga da ta agdamet ibabangat ed siak su panansaritay dayalekto mi. jad private skul ak labat abangatay ingles balet maong ak ya mansalita. inlaban da ak ni ed saray declamation tan recitals.say nunot ko jad bibi-e tan lala-ki ya mansasalitay panggalatok et cheap ta say antak, aramay katulong mi labat nen saman tan aramay mankekemel su mansasalitay dayalekto mi, katon ag ko inaral su pansalitay panggalatok ta edukada ak met. say agkuanta, anggano teacher kon balbalen mansalitay inggles et mansasalitay panggalatok .nen assinger ak lay manhayskul, ta bimasel ak na eskuwelaan, di man ak atutoy mansarita, balet dayset labat. say ibig kon ibaga, wala lay moments ya mansasarita ak na diretso, ta iramay kaklase et, anggano chinoy ira, mansasalita. jad unak ya eskuwelaan kasi, ipropromote day pansalitay inggles katon unman.

balet nen nanaral ak jad ilocos, ay agi!!! ira namin et anta day mansaritay iloko. ninunot ko, akin unman? singa nu kaya da, ag da mansaritay inggles u dino say tagalog. abuwisit ak ta ag ko ra natalusan, kaya isip koy pantutungtungan da ak. balet nen akatuntung ku ra, agamet ira monster. imbangat da ak niy salita da. jad apat ya taon ya wad man ak ed vigan, naantaan ko lay mansalitay ilokano anggano dayset labat. makatalos ak met katon aramay aga akakanta ya makatalos ak et manchichismisan ed arap ko katon dakel su naaantaan kon chika.

natan ya wadja ak ed manila, tagalog lay lanang ya salitak.katon gaylay tuwak nu makakaringel ak na tutuo ya mansasalitay panggalatok o di nu iloko. makapakien ta singa kabat mu ra jad panansalita labat nira. singa walay agmu nanengneng ya kuneksyon mud sikara.

anunot ko, imbaga nen hekasi teacher ko nen grade 6 ya grabe kuno su panagvalue ng iramay ilokano ed lahi da ta gabagabay dan mansaritay iloko, balet su pangansinense, saray walad barbaryo labat iramay makapansalita na diretsong panggalatok. twa met ya unman, ta iraramay manaaral jad private skul et agdala gabay su mansarita ta makapanawet ya dila kuno sa dayalekto mi. aramay balon ina natan et disney o nick su ipababantay dad anak da katon say naantaan da kunoy inggles ta atan su lenggwaheng kailangan ed bilay da. anggapula siguro ed sayan enerasyon su makaaantay na hirayamanari o di nu batibot.

anggano siak, ag ku la narap ya ibangat kod sarilik ya mansalitay dayalekto mi.
say gabay ko nin panaralan et foreign languages.

say ikapannenerbyos ku labat et panunto nu inatey lay panggalatok? nu anggapulay makapansalita? nu anggapulay mangusto ya mansalita?

Alay kay Yaya

Subukan mong tanungin ang isang bata kung ano ang gusto niyang maging paglaki niya...

Hindi maiiwasan na sa isa o higit pang punto sa buhay ng isang tao, ay humanga siya, ilagay sa pedestal ang hinahangaan, at mangarap na maging katulad ng kanyang iniidolo. Lahat tayo ay may iniidolong isa o higit pang personalidad sa ating tanang buhay. Maaaring totoong nilalang, o produkto ng imahinasyong naipapalabas sa samu't saring uri ng literatura, nguni't ang lahat ng ito ay dulot lamang ng ating pagnanais na makahanap ng modelong maaring sundan, tularan, at kung makakaya ay maging.

Ang iconolatry, mula sa mga salitang Griyego eikon [imahe], at latreia [pagsamba o pagrespeto], ay ang pagsamba sa isang imahe, na karaniwang gawain ng mga miyembro ng isang relihiyon. Ang konseptong ito ay nakakabit sa konsepto ng Iconoclasm o ang pagbubuwag ng mga icons, o imaheng sinasamba ng isang kultura. Nagkaroon ng iba't ibang occurences ng iconoclasm sa kasaysayan ng sangkatauhan, at kadalasan ay ginagamit sa mga malawakang pulitikal at relihiyosong pagbabago. Sa konteksto ng pananampalatayang Kristiyano, ang iconoclasm ay suportado ng Ten Commandments-- do not make an image or any likeness of what is in the heavens above.

Sa rumaragasang panahon, hindi man sa pangrelihiyong konteksto ay nagkakaroon pa rin ng pang-iidolo.

sa tanong sa itaas, hindi malayong isagot ng isang bata ang isang karakter sa isang fairy tale, cartoons o ng isang nakatatandang kamag-anak. ang choice sa pagpili ng iidolohin ay nakasalalay sa exposure ng bata at sa mga impluwensiyang bubuo sa kanyang ideal world.

Ang Cinderella, isa sa mga pinakapopular na fairytale sa mundo, embodiment ng good-over-evil at ng they-lived-happily-ever-after, ay ang kuwento ng isang maganda at mabait na dalaga na inaalila ng kanyang madrasta at dalawang stepsister. Nang ang prinsipe ng kaharian ay nasa tamang edad na upang mag-asawa at mamuno, naghanda ng isang malaking sayawan ang palasyo at inimbitahan ang lahat ng kababaihan sa buong lugar. Dahil sa mas nakalalamang sa ganda si cinderella, at pinagnanasaan ng kanyang madrasta na yumaman, ay gumawa siya ng paraan upang hindi makadalo si Cinderella. Sa tulong ng kanyang fairygodmother, ay nakapunta siya sa palasyo sakay ng isang magarang karwaheng minahika mula sa isang pumpkin, at suot-suot ang isang eleganteng gown at ang [tanyag] na glass slippers. Nguni't kailangan niyang makauwi bago ang hatinggabi dahil mawawalan ng bisa ang mahika sa pagsapit nito. instant love o love at first sight ang nangyari ng magkita ang prinsipe at si Cindy, nguni't nang malapit ng ang takdang oras, ay nagmadali sa pag-alis si Cindy at tanging ang isang kapares lamangng kanyang glass slippers ang naiwan. sa huli, kahit pigilan ng madrasta ang nakatakda, nagtagpo muli ang prinsipe at si Cinderella sa tulong glass slippers na ipinasukat sa buong kaharian at sa wakas, they lived happily ever after.

Marami sa atin ang nakakarelate sa rags-to-riches theme na siyang pinakatema ng istorya. Lalo na sa panahon natin ngayon at sa estado ng ating pambansang ekonomiya sa world standards, hindi malayong marami sa ating mga kababaihan ang nangangarap na maging si Cinderella. Hindi man nila tuwirang iniidolo ang nasabing karakter, ang kanilang mga sakripisyo't at pagtitiis ay inaasahan nilang prelude lamang sa grandiyosong buhay sa hinaharap kasama ang kanilang prinsipe. Hindi rin kaila sa atin na sa desperasyong makaahon, ang ating mga Pinay Cinderella na rin ang gumagawa ng paraan upang gawing karwahe ang kalabasa. Hindi na rin sila nag-aantay ng isang sayawan, sila na mismo ang nagtatawag sa kanilang mga prinsipe. Mail-order-bride. ang katuparan ng pangarap ng isang Pilipinang makaaho't mamuhay ng matiwasay, matulungan ang pamilya, masuklian ang mga dinanas na hirap. Mail-order-bride, ang ating modern day Pinay Cinderella.


Marami pang icons ang 'sinasamba' sa ngayon, conspicuous man o hindi. Ang Da King sa bakbakan at ayaw-kalye, ang Marimar na reyna ng sayawan at ng paghihiganti sa masaklap na buhay, si Maria clara --ang epitome ng lahat ng katangian ng isang tunay na Pilipina--at marami pang iba. Tinitingala at hinahangaan ang mga icons na ito hindi dahil sa sikat sila, kundi dahil na rin sa nirerepresenta nitong mga katangian ng isang tao at sa inihahandog nilang pag-asa at inspirasyon. Sinasabi ng mga icons na ito na kahit mahirap at maliit lamang ang isang indibidwal ay hindi siya maaring tapak-tapakan ng kahit na sino, dahil may dignidad sila bilang isang tao [tema ng mga pelikula ni Daking]...na ang pag-ibig ay walang hindi napagtatagumpayang mga balakid at ang nasa ibaba ay maaring makarating rin sa rurok [tulad ng sa Marimar]. Si Maria Clara, mahinhi't maganda,ang dapat na maging ng kahit na sinong Pilipina, nguni't sa kasamaang palad, dahil na rin sa modernasisayon at impluwensiya ng mga Kanluraning gawi ay tila naglalaho na rin ang imahe ng ating si Maria Clara.


Kung sa nakalipas ay ipinagbawal ang pagsamba sa mga idolo dahil hindi ito katanggap tanggap [Christian context] at dahil sa instrumento ito bilang mas epektibong paraan sa pagpapalaganap ng makabagong pamumuno at paniniwala, kung kaya nawala ang iconolatry, sa panahon ngayon, ang mga tao ay masidhing hinihikayat na magkaroon ng isang icon na susundan. sa pamamagitan ng mass media, ineexpose nila sa maraming tao ang kanilang mga "manufactured icons"


Marami ang maaaring gawing interpretasyon sa pang-iidolo, maaring kawalan ng sense of security sa ating mga sariling personalidad kung kayat hinayaang hanapin sa iba ang hindi natin mahanap sa ating mga sarili, o pwede rin namang purong pagkamangha lamang sa mga naturang icon ang nagudyok sa ating "hawakan" silang malapit sa ating mga pansariling pilosopiya sa buhay. Maaari rin namang ang pagnanais nating mapabuti ang ating pagkatao kung kaya tayo ay umiidolo.


Ano man ang mga nagtulak sa ating mang-idolo ay hindi na nito matitinag ang katotohanang sa mundo natin ngayon, lahat tayo--conscious man o hindi-- ay gumagalaw ayon sa kung ano ang inaasahan nating gagawin din ng ating idol sa parehong sitwasyon. Lahat ng ito ay tungo sa ating pagnanais na makapag-iwan ng ating sariling legacy sa mundo tulad ng nagawa ng ating mga icons [imagination man o totoong tao o "manufactured icon" man iyan]...maging inspirasyon sa iba, maging icon ng susunod na henerasyon.

Ang 'Alay kay Yaya' ay isang pagpupugay para sa aking idolo noong ang aking mundo ay puro bahaghari't fairy tales pa lamang na may kasamang kaunting kuryosida't kalokohan. Lingid sa kaalaman ng marami kong kakilala, hindi ako naghahangad na maging isang propesyonal -- guro, abogado, doktor, artista-- dahil tanging ginusto ko lamang noon ay sundan ang yapak ng aking yaya [actually yayo]. Gusto kong mag-alaga, at magpahanggang sa ngayon, ay hindi pa rin nawawala ang aking pagkahumaling sa mga sanggol. Kaya para sa Yayo, kahit binato kita noong hindi mo ko ginawang ng gatas, at kahit hindi ko na rin maalala ang pangalan at itsura mo, saludo ako sa iyo sa pag-alaga sa akin at sa kapatid [ata] mong nag-alaga sa ate ko.

Lavarias, Alyssa Katrina G
2008-63028, BS PH, Blk 22
College of Public Health
University of the Philippines--Manila

----------------------------------------------
Sources:
Iconolatry. (7 August 2008), In Wikipedia, The Free Encyclopedia.
Retrieved: 3 January 2009, 9:10 PM, from http://en.wikipedia.org/wiki/Iconolatry

Iconoclasm. (2 January 2009), In Wikipedia, The Free Encyclopedia.
Retrieved: 3 January 2009, 9:13 PM, from http://en.wikipedia.org/wiki/Iconoclasm

The Ten Commandments. ( 2 January 2009), In Wikipedia, The Free Encyclopedia.
Retrieved: 3 January 2009, 9:18 PM, from http://en.wikipedia.org/wiki/Ten_Commandments

Cinderella. ( 2 January 2009), In Wikipedia, The Free Encyclopedia.
Retrieved: 3 January 2009, 9:34 PM, from http://en.wikipedia.org/wiki/Cinderella