Para Sa Umangkin Ng Pagiging FFC Niya.

sa blog mong "silence", hindi man angkop ang reaksyon ko, ngunit kahit anong pagpigil, ay natatawa ako.

ilang bagay kung bakit ako natatawa....

Sa mga okasyong tama ako, hindi ko mapigilang ulit ulitin sa utak ko ang mga pangyayari, minsan lumalabas na rin ito sa bibig ko dahil punong puno na ng kayabangan ang utak ko.

believe me, ilang beses na rin iyang nangyari sa akin. kahit ayoko ng isipin pa, laging nariyan at umuulit ang mga eksenang hindi nagjive ang ating mga ideya. ang pagkakaiba nga lang, nakikita ko iyon sa aking paningin, sa aking sariling contact lens, kaya hindi ko maipipilit sa kahit na sino man na ang opinyon ko ang tama.ang tanging konsolasyon ko sa isang dilemang walang katapusan ay ang kaalamang sa pananaw ko, tama ako.

Para sa isa, alam kong madaming beses na kitang na offend,
aware ko, pero mas masakit ang mga ginagawa mo sakin.

para sa akin iyan, alam ko. the thing is, para sa akin, ganyan din ang nararamdaman ko. naooffend kita sa tuwing i take offense from your doings without you understanding the situation. ipagpalagay natin na ikaw nga si FFC, ano ang panghuling reason kung bakit FFC ka? the SHUT UP issue. so hindi mo naiintindihan kung bakit ako naoffend, bakit ko nga ba hindi ipinaintindi sa iyo? dahil, noong nakaraan, shinut up mo ako.

Para sa inyong dalawa , akala niyo kayo lang ang may
karapatang magalit.

kailan kita pinigilang magalit? kung sakali man na ang reaksyon namin ang pumipigil sa iyong magalit,saludo ako sa iyo dahil mas iniintindi mo pa ang damdamin ko [ayokong magsalita para saaming dalawa] kaysa ibsan ang galit na nararamdaman mo. walang halong sarkasmo, saludo ako. i've taken u less than what you are worth for. Pero hindi ba, jan rin nagmumula ang plastikismo ng relasyon nating magkaibigan? sa aspetong ito, dahil aminado akong lagi akong nagagalit, hindi ba't mas maganda iyon kesa ipunin ito hanggat sa hindi na kayanin ng sarili mo?

hindi niyo iniintindi ang mga
gusto ko talagang sabihin. At ang ending? ako, umiiyak sa
kalooblooban ko.

linya ko dapat ito.

Iba ang tingin niyo sa akin, sa isa na akala ko ay tunay kong
kaibigan, friend lang pala ako for convenienve,

natouch ako. pramis...............nagdadalawang isip tuloy ako sa ideya ng detachment.
naiiyak tuloy ako kung itinuturing mo na rin akong FFC mo.
ouch, masakit pala kapag ang itinuring mong isang real friend, ay FFC lang ang tingin sa iyo. masyado akong nagdwell sa ideyang nabigyan ko ng turing ang isang newly-found category na hindi ko iniitindi ang magiging epekto nito sa kalooban ng ilan, sila man si FFC o hindi.

Lagi niyo akong iniinsulto, ako rin lagi ko kayong iniinsulto,
pero dalawa kayo, mag isa lang ako, feeling ko lagi akong
talo.

ano ba ang nauna? ang manok o ang itlog? same thing, alin ang nauna, ang pang-iinsulto ko sa iyo, o ang pang-iinsulto mo sa akin? feeling ko lagi akong talo, linya ko rin iyon.

Kung may sabihin akong ayaw niyo, nagwawalkout kayo, hindi
niyo ko pinapansin, pero kung jinujudge niyo ako, pinipilit kong
hindi mapaiyak para lang walang masira na relationship.

alin ang mas nanaisin mo, verbal dispute na lahat tayo masasaktan, magbibitaw ng salita na dala ng emosyon at magiging dahilan ng malalim na argumento, o ang pagwalkout, magpalamig na ulo at hayaan na gumawa ng desisyon na hindi nabubulag ng malisosyong emosyon? literal man siguro ang pangiintindi ko dito, pero kailan nakasira ng relasyon ang luha?

pagiging bobo ko,

i've always seen you as the smart one and i being the ridiculously stupid kid in the bunch.

alam kong gaganti ka, alam kong matatalo ako,
alam kong hIndi ka agree sa mga sinasabi ko dito, alam kong
hindi kayo matutuwa, wala akong magagawa, dumating na
ang oras para magsalita ang emosyon ko …

sinabi kong mga bagay na ikintatatawa ko lang ang sasabihin ko, kung makita mo man ito bilang "paghihiganti" wala na akong magagawa. hindi ko intensyong makipagkompetensya sa iyo. hindi ako naglalabas ng emosyon para ipanlaban sa iyo. nagsusulat ako bilang outlet ng emosyon ko, tulad ng ginawa mo rito

nais kitang yakapin, nais kong humingi ng patawad sa lahat, dahil i know the feeling. pero dahil ayaw mo ng physical intimacy even as a friend, hindi ko gagawin iyon. i dont think its possible that we would ever get to the core of this problem, i dont think its possible even we'd still clear up each other's status of a friend. you've created a facade so convincing that i've never taken into consideration your feelings. napakainward ng approach ko.

and maybe, the reason why we are having all these is the fact that you fail to reach the standards of a real friend ive set for you, and vice versa. the reason of relationship failures, we always try to shape the other in a relationship and we get frustrated when plans dont happen as we want them to be.