ang sampung utos ng Absolute

pipilitin kong magpakitang gilas kay prof.
kaya purong Filipino ang aking gagamitin.....




...NOT!

ayoko pang magblog. hindi dahil hindi ako marunong o wala akong means gawin iyon, pero ayoko lang talaga. Diary? Nasubukan ko na iyon...noon. Ginastusan ko pa ng sandaan ang diary notebook ko noon na de-susi na kulay fenk, na amoy Downy na cute na may glitters, na may mukha ng dalawang cute na blonde na batang lalaki at babae. hindi ko maalala ang mga sinulat ko noon. "dear Diary.." lang ata.
dahil ano naman ang maari kong isulat na world-changing article? na nag-away kami ng bestfriend ko daw? na late uli ako at kailangan kong pumunta ng library bilang parusa? na ang maingay ako at magulo kaya pinasquat ako sa ibabaw ng upuan nung Language and Spelling? na nawala ko gameboy ng kaklase ko [na mukha atang repeater dahil sa laki] kaya sabi ng advi ko na ibigay ko na lang daw ung everyday baon ko na 20pesos para pambayad kahit umokay naman na ung kaklase ko na bigyan ko na xa ng 500 na naibigay ko naman na bago pa sumawsaw ang guro ko? na......

!!!freeze!!!

iba na ngayon. kaya ko na sigurong magsulat ng may sense at point at hindi lang mga bagay na hindi ko naman kailangang isulat para maalala.
pero hindi iyon sapat na dahilan para gustuhin kong magblog....dahil may iba na rin akong rason.

para sa mga hindi nakapagbasa ng aking first ever blog na "why i refuse to blog", heto... dahil alam kong nakakapagod magclick at magtype at nakakaputi ng mata ang pagload ng browser na may connection na lampas 100kbps.

why i refuse to "blog"

Oct 31, '08 7:10 AM for everyone

theft...
infringement...
confused originality...

well, im not saying, my craft is worth the trouble..
im not even suggesting that someone would be fascinated enough to do that.
as of now, the blood of the hidden poet, [or should i say ex-hidden poet?] is flowing from my veins to the paper unlucky enough to be messed upon with my blood.

ok that was emo.

anyway. my point is, i'm not yet ready to launch my writing career [if ever i have] to the scrunity-filled world.im still polishing my grammar [so if ever u find one in here, i guess this explains it], and yes, im still looking for my own voice. my works are so much influenced by the voices of the literary works i read.try as i might, i cant totally erase the "aura" of the previous book or poem or essay from my head that when i begin to write, there's too much of that aura in my work, that it is hardly me working on it. i like it when i'm uncomfortably filled with emotion. it's cliche, but i write better [without any influence by any writer] when i try working with emotion. it helps that im moody, i get different tones of prose and poetry with mood swings.

in short, i'm still looking [or waiting or working] for my originality.
this is why i refuse to "blog". you wont hear me if i do now..eventually, i'll let you know.

till then....

hindi ko alam kung bakit ako ngayon nagbablog, at hindi ko alam kung sinong manunulat ang sumanib sa akin para makalikha ako ng ganito. Bob Ong? woah! sosyal!
nalulunod lang siguro ko sa 1.5 litrong tubig para sa aking water therapy kaya naisipan ko kahit wala naman kahit anong relasyon sa buong artikulo, na bigyan ito ng title na "sampung utos ng Absolute."

pero dahil sa rekwayrd ito sa Kom 2, pipilitin ko ang sarili ko na magblog. whopz! alam ko ang nasa isip mo ngayon at.....Tama ka!TAMA! ginagawa ko ito dahil sa grado! tandaan! nagbablog ako dahil sa grado! iyon at iyon lang ang nakikita kong motibasyon NGAYON kung kaya ko ito ginagawa! ayokong maging diplomatic at malamang ayoko ring maging ipokrito. sino ba naman kasi ang matutuwa sa pagbabasa ng mga isinulat ng isang taong wala namang sariling boses at nanghihiram lang ng aura ng iba? hindi lang kayo ang pinapaikot ko dahil maging ako ay maloloko ko na nakapaglalathala ako ng disenteng artikulo.

kung ikaw na nagbabasa ngayon ay nakapagbasa na ng aking mga gawa noong primitibo pa lang aking gamit [bolpen at papel] ay napahanga ko, ahahaha-aha-ahaha. wala lang. salamat at kahit papano, nasusuklian ang aking eport. pero ayoko mang gawin, kailangan ko iyong bawiin, dahil hindi naman ako ang tunay na hinahangaan mo kundi ang otor na nakopya ko.

ouch. ang sakit. Cheater na pala ako, hindi ko pa alam. natatakot akong ilathala ang blog na ito dahil alam ko, mawawalan ako ng kredibilidad bilang manunulat. hindi ko naman sinasabi na malaki ang aking fan base nguni't, paguguhuin ko ang aking sariling entablado--ang entabladong pinaniwalaan kong ako'y naging bida at namayagpag.

siguro, bilang isang nagmamalasakit ay ipagtatanggol mo ako mula sa aking sariling pesimismo. Malamang ay sasabihin mong, "hindi, everyone is unique..is different." o kaya, kung medyo weepee ka, "OA mo naman! wala ka kayang katulad magsulat!" Maraming salamat na lang pero, hahayaan ko ang sarili kong magmukmok.

ang tanging konsolasyon ko na lang ay, marahil sa mga nakokopya ko ay natututo ako at nadedevelop ang aking literary skills. mas malawak na ang aking nalalamang estilo, tekniko at kung anu ano pa, kaya mas mapapadali ang pagkokolaboreyt at pagmanipula sa mga salita at ideya. [at habang binabasa ko ito ay tumitibay ang tiwala ko sa konsolasyon kong ito, nguni't naiisip ko rin ang aking katanungan sa Philo1--makikilala ko ba ang sarili ko na hindi humihiram na deskripsyon ng iba?]


paumanhin kung magulo.kung walang saysay at nakapanglulumo.
paumanhin sa aking mga pans! hayaan niyo! bubuhayin ko uli kau sa aking imahinasyon!
pasensyahan na lang sa mga nakopya kong otor, sa mga nabasa kong libro niyo at binabalak kong basahin!
pasensya sa mga taong umaasa sa aking kakayahan.......[kung mayroon]
pasensya sa mga punong pinutol para lang aksayahin ng isang katulad ko.

mabuhay kayong mga umaasa sa aking pagbagsak! heto na ang aking suicide note!
mabuhay kayong nagpupunyagi sa pagkakaalam na wala talaga akong kuwenta!
mabuhay kayong lahat na walang tiwala sa akin at kailanman hindi na magtitiwala!

palakpakan!

pasensya na sa aking sarili, dahil Sarili, ikaw ang aking pinaka nabigo. ikaw na walang hinangad kundi maitaguyod ang sarili sa mundong walang hinangad kundi gawin kang isa sa kanila. pasensya na sa mga ideyang hindi nabigyan ng pagkakataong maisilang sa mundo dahil sa takot, insecurity at kawalan ng oras.
pasensya na sa mga nasayang na oras na hindi ang iyong aura ang nararamdaman gayong salita mo ang nababasa. at higit sa lahat pasensya na dahil hindi ko alam kung maiaayos ko pa ang glitch sa ating pagkatao at kung maaayos ko na ang iyong vocal chords.





hawak ko na ang bomba, at ang una kong pasasabugin ay hindi ang esterong iniisip kong puno na ng kabulukan. hawak ko ang bomba at ang una kong pasasabugin ay.....

...


..


.
!BOOM!





ang sarili ko.